Herfst!
Om mij heen scharrelen de egeltjes rond de Buitenpost op zoek naar een beschut plekje voor hun winterslaap.
Tegelijk wordt, een slordige 1.792,4 kilometer hier vandaan, Sinterklaas langzaam wakker uit z’n zomerslaap. Zijn baard kriebelt en hij wil na al die tijd eindelijk wel weer eens douchen.
En er is veel te doen.
Hoog tijd om het seizoen in te luiden met vrachtwagens vol pepernoten vanuit Spanje naar de Appie en Jumbo. Dat is elk jaar de aftrap. En die kan blijkbaar nooit vroeg genoeg!
En dan begint het echte werk, de voorbereidingen voor de jaarlijkse intocht in Amsterdam. Daarvoor vaart de Sint naar de haven van Zandvoort, neemt daar de bus (Connection, lijn 80) naar Halfweg en moet dan nog een klein kwartiertje lopen, de Osdorperweg op.
Want wie denkt dat al die praalwagens hier elk jaar per stoomboot worden aangevoerd, heeft het mis.
Het is een zwaarbewaakt geheim, maar dat hele intochtcircus, de strooiwagens, de pepernotenmolen, de karren vol kadootjes, ze staan allemaal de hele zomer hier, keurig in de rij, te verstoffen in een halfduister hoekje van de oude loods naast mijn Buitenpost.
Werk aan de winkel! Alles moet afgestoft, nagekeken, gerepareerd, bijgeschilderd. Ik zie de Goedheiligman zelf de halflege banden op spanning brengen, net als straks de kinderharten.
En tot medio december ben ik weer even niet de oudste op dit Stadslandgoed.
PS: Ik weet dat er mensen zijn die niet in Sinterklaas geloven. Maar met hen kan het slecht aflopen! Lees daarover maar van mijn lieve vroegere buurvrouw Annie M.G. Schmidt het waarschuwende ‘Verhaal van tante Mathilde’.