Ruim vijf meter boven mijn hoofd, op zeeniveau, waar nu een ooievaar cirkelt, speurend naar een malse kikker, vond 450 jaar geleden een verschrikkelijke zeeslag plaats, de Slag om de Haarlemmermeer, waarbij de vloot van de watergeuzen (met ruim honderd schepen!) in de pan werd gehakt door de Spaanse vloot. Een afschuwelijke slachtpartij, waardoor Haarlem zich moest overgeven aan de Spanjaarden, ondanks de inzet van Kenau Simonsdochter Hasselaer, die volgens de legende een vrouwenleger aanvoerde tegen de Spanjaarden.
Het feit dat ik nu hier met mijn atelierwagen sta, en niet ronddobber, heb ik echter niet aan mevrouw Kenau te danken maar is uitvoerig beschreven in de roemruchte Canon van Nederland. Na ruim tweehonderd jaar “polderoverleg” (al in 1641 pleitte Joost van den Vondel voor drooglegging van de Haarlemmermeer met zijn gedicht “Aan de leeuw van Holland”, dat je hier kunt lezen) viel het Haarlemmermeer pas in 1852 eindelijk droog.
Nou ja, ‘droog’ is wat overdreven. Het is hier vaak meer een moeras. De plek waar mijn atelier nu staat, niet in de vrije ruimte maar pontificaal midden op de grasvlakte, werd dan ook bepaald doordat de wagen hier achter de tractor onwrikbaar vastliep, tot aan zijn assen weggezakt in de modder, en daarbij ook nog half kapseisde.
Intussen hebben we allemaal vrede met deze plek en is er onder de wagen nu een verhoogd eilandje aangelegd. En, omdat alles op deze buitenpost al zo groen was, hebben we de wagen zelf maar rood geverfd.
Het verhaal van vandaag werd geïnspireerd door de poldergemalen, bemand door poldermachinisten, waarmee de Haarlemmermeer werd drooggelegd. Het is een spannend verhaal dat je hier kunt lezen en/of luisteren.